El parvirus i qenit Është një sëmundje virale shumë ngjitëse që prek kryesisht këlyshët dhe qentë që nuk janë vaksinuar. Ky virus përhapet përmes kontaktit me feçet e infektuara, por mund të transmetohet edhe në mënyrë indirekte përmes sipërfaqeve të kontaminuara, si veshje, këpucë, enët dhe ambientet e përbashkëta. Një nga karakteristikat më të rrezikshme të parvovirusit është rezistenca e tij: ai mund të mbijetojë në mjedise të jashtme deri në pesë muaj. Ndërsa njerëzit nuk mund të infektohen me parvovirus, ata mund ta bartin atë dhe ta përhapin te qentë e tjerë, duke e bërë atë një kërcënim të vazhdueshëm për kafshët shtëpiake të pavaksinuara.
Vektorët e transmetimit përfshijnë gjithashtu brejtësit dhe insektet, duke kontribuar më tej në përhapjen e përhapur të virusit në zonat e kontaminuara. Më poshtë, ne do të diskutojmë se cilët qen janë më të ndjeshëm, si të parandalojmë parvovirusin dhe si të njohim simptomat e tij herët.
Cilët qen janë më të ndjeshëm ndaj parvovirusit?
El virusi parvo ka një predikim për këlyshët më të vegjël se Muaj 6, sidomos ata që nuk e kanë përfunduar orarin e vaksinimit. Qentë e moshuar që nuk kanë marrë përforcues vaksinash janë gjithashtu në rrezik. Disa raca, si p.sh Rottweilers, Dobermans, Pinschers dhe Labradors, kanë rezultuar të jenë më vulnerabël ndaj sëmundjes. Këto raca zakonisht kërkojnë kujdes të veçantë parandalues për shkak të predispozicionit të lartë gjenetik ndaj virusit.
Ndërsa kjo sëmundje mund të prekë qentë e çdo moshe, ajo është veçanërisht e zakonshme dhe e rrezikshme te këlyshët, sistemi imunitar i të cilëve nuk është pjekur mjaftueshëm. Qentë e moshuar, ose ata me mangësi imune, janë gjithashtu në rrezik për t'iu nënshtruar infeksionit serioz, duke nënvizuar rëndësinë e parandalimit të mirë.
Këshilla për të parandaluar parvovirusin e qenit
Edhe pse parvovirusi është shumë ngjitëse dhe potencialisht vdekjeprurëse, ka hapa thelbësorë që pronarët e kafshëve shtëpiake duhet të ndërmarrin për të parandaluar përhapjen e saj:
- vaksinim: Vaksinimi është masa më efektive për të parandaluar parvovirusin. Doza e parë duhet të administrohet ndërmjet 6 dhe 8 javë të jetës, e ndjekur nga përforcuesit në javën 10-12 dhe një dozë përfundimtare në javën e 16-të. Më pas, rekomandohet një dozë përforcuese vjetore. Disa shtame të virusit mund të jenë veçanërisht agresive, duke e bërë të rëndësishme që të mos anashkaloni asnjë dozë.
- Shmangni zonat publike gjatë karantinës së vaksinimit: Këlyshët nuk duhet të jenë në kontakt me hapësirat publike, si parqet, derisa të plotësojnë orarin e tyre të vaksinimit. Feçet e qenve të tjerë që mund të jenë të infektuar me virusin paraqesin një rrezik latent. Ky virus mund të zgjasë me muaj në sipërfaqe të tilla si toka dhe ekspozimi në vende publike është një rrezik i konsiderueshëm.
- Higjena e duhur: Dezinfektimi i objekteve në kontakt me qentë është thelbësor. Enët, lodrat dhe vendet ku ata frekuentojnë duhet të pastrohen me produkte që përmbajnë hipoklorit natriumi (zbardhues), pasi është një nga produktet e pakta të aftë për të vrarë në mënyrë efektive virusin.
- Karantinë e rreptë në rastet e infeksionit: Nëse keni një qen të infektuar, është thelbësore ta mbani të ndarë nga kafshët e tjera dhe të dezinfektoni të gjitha zonat e shtëpisë. Qeni i prekur duhet të vendoset në karantinë për një muaj për të parandaluar që qentë e tjerë, madje edhe ata të vaksinuar, të jenë në rrezik infeksioni.
Simptomat e parvovirusit të qenit
Parvovirusi ka një periudha e inkubacionit prej 3 deri në 10 ditë, pas së cilës simptomat shfaqen papritur dhe në mënyrë agresive. Njohja e shenjave në kohë është thelbësore për të shpëtuar jetën e qenit:
- vjella: Të shpeshta dhe të vazhdueshme, shpesh me gjak ose shkumë, shenjë se sistemi tretës është duke u prekur.
- diarre e rëndë: Diarreja është zakonisht e ujshme dhe shpesh përmban gjak. Është një nga simptomat më serioze, pasi shkakton dehidrim të shpejtë.
- ethe: Është e zakonshme që qentë e infektuar të kenë temperaturë të lartë, gjë që tregon se trupi i tyre po lufton infeksionin.
- Letargji: Humbje energjie, apati dhe mosinteresim të theksuar për mjedisin. Qeni i infektuar mund të duket jashtëzakonisht i dobët dhe i rraskapitur.
- humbje e shpejtë në peshë: Për shkak të diarre dhe të vjella, qeni humb peshë shpejt. Kjo humbje, e lidhur me dehidratimin, mund të përkeqësojë gjendjen e kafshës në një kohë të shkurtër.
Një nga rreziqet më të mëdha për qentë e infektuar me parvovirus është dehidrimi i rëndë. Humbja e lëngjeve për shkak të diarresë dhe të vjellave mund të shkaktojë kolaps të organeve nëse nuk trajtohet në kohë. Nëse zbulohen këto simptoma, shkuarja menjëherë te veterineri është çelësi për të rritur shanset për mbijetesë.
Diagnoza dhe trajtimi i parvovirusit
Diagnoza e parvovirusit bëhet kryesisht nëpërmjet testeve të shpejta të jashtëqitjes. Këto teste zbulojnë praninë e virusit në sistemin e qenit të infektuar. Në raste më komplekse, veterinerët mund të bëjnë analiza gjaku për të vlerësuar nivelin e funksionimit të sistemit imunitar të kafshës dhe ashpërsinë e dehidrimit.
Meqenëse nuk ka një kurë specifike për virusin, trajtimi fokusohet në lehtësimin e simptomave dhe ndihmoni sistemin imunitar të qenit të luftojë sëmundjet. Trajtimet e zakonshme përfshijnë:
- Terapia me lëngje intravenoze: Është jetike për të luftuar dehidratimin e rëndë. Dhënia e lëngjeve ndihmon në zëvendësimin e lëngjeve dhe elektroliteve që ka humbur qeni.
- Medikamente antiemetike: Për të lehtësuar të vjellat dhe për të lejuar përthithjen më të mirë të lëngjeve.
- Përdorimi i antibiotikëve: Megjithëse parvovirusi është viral, antibiotikët përdoren për të parandaluar infeksionet bakteriale dytësore që mund të lindin për shkak të sistemit imunitar të dobësuar të qenit.
Si të pastroni dhe dezinfektoni pas një infeksioni me parvovirus
Për shkak të rezistencës së virusit në mjedis, është thelbësore të dezinfektohen të gjitha objektet ose zonat me të cilat qeni i infektuar ka pasur kontakt. Përdorimi i hipoklorit natriumi (zbardhues) Është mënyra më efektive për të eliminuar virusin nga sipërfaqet dhe objektet. Të gjitha sendet e tekstilit, të tilla si batanijet ose lodrat, duhet të lahen tërësisht ose të hidhen.
Nëse ka më shumë se një qen në shtëpi, është e rëndësishme të shmangni kontaktin mes tyre derisa mjedisi të jetë dezinfektuar plotësisht. Për më tepër, qentë e tjerë në familje duhet të marrin një përforcues shtesë të vaksinës për të siguruar mbrojtjen e tyre.
Parvovirusi i qenit është një sëmundje shkatërruese që mund të jetë fatale nëse nuk veprohet shpejt. Megjithatë, me parandalim të mirë, kujdes në kohë dhe masa të përshtatshme higjienike, rreziku i infektimit mund të minimizohet dhe të sigurojë një jetë të shëndetshme për kafshën tuaj.